De laarzenmoeder

De inspiratie voor dit blog kreeg ik na een poll op Instagram. Ik vroeg aan mijn volgers of ze ‘team laarzen’ of ‘team toekijken’ zouden kiezen. Ikzelf behoor (meestal) tot team laarzen, en dat zette me aan het denken over mijn rol als ‘laarzenmoeder’.

Drekvissen

Afgelopen weekend bracht ik met dochterlief een middag door in de natuur. We waren in Het Lingebos bij Vuren, met onder andere een speelbos. Op deze plek ligt een trekvlot (succes gegarandeerd!) en er staat een klimtoren, maar bovenal zijn er water, gras, riet, en bomen natuurlijk.

Aan de rand van het ondiepe water en tussen het riet lag behoorlijk veel alg in het water. Dochter vond een tak en besloot te gaan ‘vissen’. Niet op die beestjes, maar op drek. Ze viste algen, oude rietbladeren en gesnoeide takken uit het water.

Ik stond even naar haar te kijken en zocht toen ook een tak om mee in het water te rommelen. Uiteindelijk hadden we de grootste lol en kregen we de slappe lach van het ‘drekvissen’. Ook uitermate grappig dat dochterlief haar tak met drek net iets te hoog hield, ik die dus bijna in m’n snufferd kreeg en daarom luidkeels ‘jakkes’ riep. Kleuterhilariteit alom. 

De laarzenmoeder is een nieuwsgierige moeder

Later die dag, toen ik de vraag over laarzen of toekijken stelde, begon ik na te denken over die middag. Heel eerlijk, aanvankelijk vond ik het roeren in het water niet per se heel interessant. Maar het leek me voor mijn dochter gezelliger als ik mee zou doen, dus zocht ik toch ook maar een tak.

En ik merkte dat juist door met haar mee te doen, mijn eigen nieuwsgierigheid ook weer werd geprikkeld. Wat ligt er in het water, hoe ziet het er uit, wat zou het kunnen zijn?

Ineens stond ik vol overgave met m’n laarzen aan in het water te vissen met een tak, op zoek naar kikkers en andere natuurverschijnselen.

Ik maak deel uit van jouw wereld

Mijn laarzen laten me dus deel uitmaken van de wereld van mijn kind. We spelen bewust samen, maken verbinding. (Om nog maar te zwijgen over hoe lekker het is om buiten te zijn, in het moment, en de rest van de wereld en vooral die smartphone te laten voor wat-ie is.) En door deel uit te maken van haar wereld, leer ik zelf nieuwe dingen, word ik geprikkeld om vragen te stellen en te ontdekken.

Best wonderlijk om te merken.